Met twee nieuwe dichtopdrachten op zak, het optreden bij de 1000dichters tournee achter de rug en mijn stoute schoenen onder de arm durf ik wel te vertellen hoe blij ik ervan word om het ongezegde te vangen in taal. Dat ouderschap daarbij een belangrijk thema is zal niemand verbazen ;-) Ik dacht altijd dat je gedichten het beste op papier leest, maar ontdek steeds meer hoe het voordragen een extra dimensie kan geven. Elkaar verhalen vertellen is niet voor niets een aloude traditie. Dus heb je een gelegenheid die een dichterlijk intermezzo kan gebruiken? Aarzel niet om contact op te nemen! Wellicht ten overvloede: dat hoeft dus niet met suïcidaliteit te maken te hebben zoals in onderstaande voordracht.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *