ouders

Find common ground

Soms zijn er van die zinnetjes in boeken, films of liedjes die blijven rondzingen in het hoofd. Ken je dat? Ik had het laatst toen ik een aflevering van The good doctor keek. De hoofdpersoon, die worstelt met het gedrag van een co-assistent, krijgt van zijn mentor het advies: ‘Find common ground’. Sindsdien zoek ik naar een Nederlands equivalent van die uitdrukking. Want er schuilt zoveel waardevols in die drie woorden. Dat je niet focust op de verschillen, maar zoekt naar wat je gemeenschappelijk hebt en hoe je daarmee bouwt aan een gezamenlijke basis. Zoiets. Maar dan bondiger. Lees verder

Vakantieverhalen

‘Goeie vakantie gehad?’, buzzt het op het schoolplein. ‘Lekkere zomer gemaakt?’ ‘Weer heerlijk bijgetankt?’ De verhalen vliegen over en weer. De ouders van Ella hebben met hun kinderen een ezeltocht gemaakt. Bagage op de ezel, af en toe een kind erbij en trekken maar. Ik luister er een tikje jaloers naar. Mijn oudste zou dat nooit trekken (als we het geld ervoor hadden), dus gaan we altijd naar hetzelfde huisje op dezelfde camping. Niet zo avontuurlijk, maar een grotere kans dat we de structuurloze zomer zonder al te veel kleerscheuren doorkomen.

De vader van Nikkie vertelt hoe dubbel zijn zomer was, omdat hij voor het eerst zijn kinderen drie weken moest missen toen ze met hun moeder weg waren. De ouders van Hisham zijn zoals altijd in colonne naar Marokko reden. [...] Lees verder

NRC Opgevoed

Voor de rubriek Opgevoed in NRC legt journalist Annemiek Leclaire wekelijks twee deskundigen een lezersvraag voor. Daar kunnen heel verschillende antwoorden op komen zoals ook bleek bij de vraag waaraan ik een bijdrage leverde. Lees verder

Vuur

De laatste bijdrage dit schooljaar voor de nieuwsbrief van SWV Utrecht PO werd geen column maar een gedicht (waar het hart van vol is…)
 [...] Lees verder

Maatwerk

Op het schoolplein is een oploopje: een kluitje moeders in verhitte discussie. ‘Het kan zo niet langer, en als de directeur niks doet moeten we…’, vang ik op als ik gehaast langsloop om mijn kind (bijna te laat, sorry juf) naar de deur te brengen. Het kluitje is al weg als ik terugloop naar mijn fiets. Op de parkeerplaats staan twee moeders na te praten. Eentje ken ik. Ik kijk haar vragend aan, en ze barsten meteen los met hun verhaal. Het gaat om groep 3, daar ken ik bijna niemand – op een paar broertjes- en zusjes-van na. ‘Het is toch verschrikkelijk: één zo’n meisje dat de hele klas terroriseert. Juf zit inmiddels overspannen thuis en al die invallers doen er verder niks aan. [...] Lees verder

Jeuktaal

De mensen die een luizenprotocol moeten opschrijven zijn niet te benijden. Die wriemelende beestjes tussen de haren, achter de oren en in de nek veroorzaken bij de meeste mensen enorme jeuk. Alleen al als je eraan denkt, krijg je de neiging even op je hoofd te krabben. Toch? Voel je het al kriebelen? Kun je nagaan hoeveel fantoomjeuk je krijgt als je er een heel protocol over moet schrijven…

Het is boeiend hoe ongemerkt sturend taal kan zijn. In de gezondheidszorg is daar de laatste tijd veel aandacht voor. Onderzoek laat zien dat als je mensen vooraf vertelt dat iets pijn gaat doen, zij ook echt meer pijn ervaren. Als artsen en verpleegkundigen hun taalgebruik aanpassen en woorden met negatieve associaties vermijden (zoals pijn, prikken, branden, stinken enzovoorts) blijken medische handelingen comfortabeler voor patiënten te zijn, en ook beter te verlopen. [...] Lees verder

Opties

‘Jemig, kijk deze nou, dat is toch te belachelijk voor woorden. Hoe kan je zoiets doen?’ zegt mijn dochter terwijl ze een tiktokfilmpje aan haar zus laat zien waarin een vader de buggy laat wegrollen en dat maar nét goed afloopt. ‘Die is echt de weg kwijt’ beaamt de jongste eensgezind. ‘Misschien had ie slecht geslapen omdat zijn kinderen aan het spoken waren, of had ie nachtdienst maar moest zijn vrouw naar haar werk en hadden ze geen oppas en moest hij daarom meteen door, of hij was afgeleid door iets buiten beeld dat je niet kan zien, of verzin nog maar wat opties die het ook kunnen verklaren dan alleen maar ‘die is stom’, corrigeer ik mijn kinderen in hun automatische aannames. [...] Lees verder

Op naar de herfstvakantie

screenshot nieuwsbrief samenwerkingsverbandHet Samenwerkingsverband Utrecht Primair Onderwijs  (stad) heeft mij als luis in de pels gevraagd om oudervriendelijk denken en werken hoog op de agenda te houden. Eervol. En nuttig. Ben ook nieuwsgierig naar hoe dat gaat uitpakken. Voor de nieuwsbrief zal ik in elk geval regelmatig columns schrijven. De eerste vind je hier: Op naar de herfstvakantie [...] Lees verder

Podcast voor Mama Baas

Tine de Donder maakt voor de Vlaamse community Mama Baas een podcastserie waarbij ze mensen over uiteenlopende onderwerpen interviewt om kennis over te dragen en ouders van kinderen tot zes jaar een hart onder de riem te steken. Samen gingen we in gesprek over de beginjaren met mijn oudste (dat was even graven, haha), hoe we erachter kwamen dat er sprake was van autisme en welke impact dat had op ons als verse ouders. Nieuwsgierig? Je kunt de podcast onder andere hier beluisteren.

 

Het boek IJskastmoeder waarnaar verwezen wordt in de podcast: https://www.meeleefkaartjes.nl/product/ijskastmoeder/ [...] Lees verder

Wat zou Alice zeggen?

Vandaag is de geboortedag van Alice van der Pas, de ‘Grand Old Lady van de ouderbegeleiding’, zoals Herman Baartman haar noemde in het in memoriam van Trouw toen ze in juli 2017 overleed. Ze is vaak in mijn gedachten. ‘Wat zou Alice zeggen?’, vroeg ik me bijvoorbeeld deze week af bij alle berichten over ‘kwetsbare gezinnen’ en ‘kinderen die onveilig zijn thuis’.

Ze had een pesthekel aan de term ‘kwetsbare gezinnen’, dat weet ik wel. Ze zou erop wijzen dat het niet primair gaat om kwetsbaarheid, maar om veerkracht. Beschermende factoren houden de meest fragiele systemen op de rails, terwijl gezinnen die het ogenschijnlijk voor de wind gaat, bij het minste zuchtje wind van het padje kunnen raken. Dat was precies wat haar fascineerde. [...] Lees verder