Ik stond erbij en ik keek ernaar
Dwars door de zoele zomerstilte hoor ik in de verte al het vrolijk geschater en gegil van de bosspeeltuin op een zonnige zondag. Zal ik er even neerstrijken voor een kopje koffie of is dat zonder kinderen iets waar ik spijt van ga krijgen? Als ik een vrije stoel gevonden heb blijk ik pal naast een familiefeestje beland. Ik kan niet meteen onderscheiden wie er jarig is, iedereen lijkt wel een cadeau te krijgen. Misschien vieren ze hun gezamenlijke zomerverjaardagen? Slim om dat te combineren en er een uitje van te maken, complimenteer ik mijn buren in gedachten. Het oudste kind, een beginnende puber, neemt een kleuter op sleeptouw en sjouwt met hem naar de pomp. ‘Pas op dat ie niet nat wordt’, roept oma er achteraan ‘hij heeft zijn nieuwe blouse aan!’ [...] Lees verder
‘Mag ik jullie iets vragen?’ staat de buurvrouw van twee huizen verderop met een rood hoofd aan de deur. ‘Ik heb spontaan een weekendje weg georganiseerd maar ik ben even helemaal vergeten oppas te regelen voor de poes en het konijn. Zijn jullie thuis en zou je ze eten willen geven?’ Heerlijk herkenbaar, natuurlijk doen we dat graag, geen enkel probleem. Ik zie de buurvrouw zelden, we drinken geen koffie bij elkaar, maar met zulke praktische zaken helpen we elkaar regelmatig uit de brand. Dat is waar ook, ik moet nog regelen wie er morgen de oudste ophaalt van dansen. Want het is leuk om een intensief dansende dochter te hebben, maar je rijdt je suf en het komt logistiek niet altijd handig uit. [...] 
“Kom binnen, ga zitten, wil je koffie? Thee?” Ik kom mijn dochter ophalen en als altijd ontvangt de moeder van het vriendinnetje me allerhartelijkst. Zelf vergeet ik het vaak om te vragen, of het komt nét niet uit, pas als zo’n moeder dan weg is bedenk ik ‘ach ik had moeten vragen of ze een kopje thee wilde’ en dan voel ik me zo’n onvriendelijk mens, al bedoel ik het niet kwaad… De lange keukentafel nodigt uit tot aanschuiven en ach waarom eigenlijk niet, ik heb best even tijd voor een bakje. Terwijl we daar zo samen genoeglijk de dag doornemen kijk ik mijn ogen uit in de grote woonkeuken, het kloppend hart van dit gezin. De aanrecht is nog wit van de vers rondgestoven bloem, de appeltaart inmiddels in de oven. [...]
Recente reacties