Hou-vast

Vaderlief ik ben zo blij
op dit grote feestgetij.
Daarom geef ik U
een kusje nu.
En fluister in uw oor
héél oud worden hoor!

Is het echt vijfendertig jaar geleden dat ik dit versje stond op te zeggen aan de rand van het ouderlijk bed? Ik ken het nog steeds, het zingt tegenwoordig vaak rond in mijn hoofd. Sinds ik zelf kinderen heb is het bouwen aan gezamenlijke herinneringen een actueel thema. Helemaal nog niet eenvoudig hoe je dat doet. Want ik ben niet gelovig, leef een weinig traditioneel leven zonder weekenden en aan verplichte familiebezoekjes heb ik een broertje dood. Dus samen bidden voor het eten (en dan stiekem gekke bekken trekken naar je zus),  nieuwe kleren met Pasen (altijd bibberen in te dunne katoenen jurkjes met open sandalen) en de zondagmiddagbezoekjes aan opa en oma (‘Ik mag het Groenland-lepeltje!’) [...] Lees verder