ouderschapsdeskundige
“Ze huilt best veel en overdag slaapt ze maar drie kwartier, dat had ik me toch anders voorgesteld.” Het kostte me negen jaar geleden best moeite om dat over mijn lippen te krijgen en mijn vriendin antwoordde allerliefst; ‘Joh, dat is een fase waar ze weer overheen groeien. Alles bij kinderen gaat in fases, als je dat maar voor ogen houdt dan is het wel uit te houden.’ Dat hielp wel, een beetje. Maar waar ik écht mee zat is dat ik me schuldig voelde dat ik dat niet stralend kon doorstaan, zo’n huilfase. Ik was bang dat ik als moeder niet genoeg over had voor mijn kinderen. Mijn vriendin suste alle gevoelens van schuld en onbehagen en opende demonstratief de koektrommel ‘hier tast toe, chocoladekoekjes zijn het ideale troostvoer’. [...] Lees verder
Ontredderd lig ik in het kraambed. Mijn man heeft gister zijn rechterhand gebroken, er is geen kraamzuster beschikbaar omdat alle juni-baby’s bij volle maan gekomen zijn en we wonen net een paar maanden in een nieuw dorp dus van een sociaal vangnet is nog geen sprake. De oudste is nog geen twee als haar zusje geboren wordt, dus ook van die kant is weinig hulp te verwachten. Als de ene slaapt, is de andere wakker en omgekeerd. Waren de borstvoedingsmomenten bij de eerste een oase van rust, nu moet ik met de ene arm een baby zien vast te houden en met de andere een peuter zien weg te houden. Toch is die exponentieel toegenomen chaos niet eens de grootste verandering. [...] Lees verder
Waar zijn mijn sleutels nou weer? We moeten gaan anders komen we te laat op school. Ik zoek me een ongeluk. In de la, in mijn jas, in mijn tas, op de tafel; niks. “Ik word gek van jullie!” krijs ik harder dan ik wil. “Ik blíjf aan het opruimen en jullie maken er steeds weer een troep van. Doe ook ’s wat!” Ik ontplof ogenschijnlijk uit het niets. De meisjes schrikken zich een hoedje. Mijn lief is een week weg en tot nu toe vlogen we als eendrachtig driemanschap door de dagen maar plotseling ben ik er helemaal klaar mee. Ik weet het, er zijn talloze ouders die het altijd in hun eentje moeten doen maar het voelt ontzettend kwetsbaar om in mijn eentje zo verschrikkelijk verantwoordelijk voor alles te zijn. [...] Lees verder
In haar proefschrift Ontheemd Ouderschap pleit Margreth Hoek om beter te kijken naar wat ouders nodig hebben om hun kinderen groot te brengen. Ze analyseert de beleidsteksten opvoedondersteuning van verschillende ministeries in de jaren 1979-2002, waaruit blijkt dat opvoeden wordt gezien als oorzaak en oplossing voor allerlei maatschappelijke problemen. Maar wat wenselijke opvoeding is die deze problemen zou kunnen voorkomen, komt nauwelijks ter sprake. Hoek pleit voor het ontwikkelen van een visie waarin opvoeden wordt gezien als een leerproces van ouders. Daarom ziet ze het als een overheidtaak om een open opvoedklimaat te bevorderen, waarin ‘vragen stellen wordt erkend als een respectabele vaardigheid’. Verder kan het overheidsbeleid zich meer richten op het stimuleren van kennisontwikkeling over ouderschap en opvoeding, het stimuleren van informele oudernetwerken en het toekennen van rechten aan ouders. [...] Lees verder
Sta ik daar weer ongewassen, ongekamd in mijn kloffie van gister op het schoolplein. Om me heen fris en fruitig opgemaakte moeders en een enkele vader strak in het pak. De net geborstelde haren van mijn jongste dochter slierten alweer slordig om haar o zo lieve snoetje. Wéér geen vlechtjes, staartjes, haarband in gedaan. Het is dat ik weet dat ze niks tekort komt maar de klerencombinatie die ze deze ochtend heeft uitgezocht is hemeltergend beroerd. Als je haar naast haar hartsvriendin – vers gestreken jurk, merkvestje, bijpassende maillot, gepoetste schoenen, ingenieus vlechtwerk op het hoofd afgewerkt met gelijkgekleurde knijpertjes en elastiekjes – ziet staan zou je denken dat ze vannacht onder een brug heeft geslapen. Maar we zijn wél op tijd terwijl we zonder stress met zijn allen rond de ontbijttafel hebben gezeten. [...] Lees verder
“Ik vind het best als ze groot worden, maar ze moeten wel bij mij blijven”, voor een grapje komt het ongemeen fel uit haar mond. Binnenkort gaat haar oudste op kamers en ze kijkt er niet naar uit.Wat een vreemde taak hebben we toch als ouders; je stopt ontzettend veel energie in je kind met als belangrijkste doel dat ie je niet meer nodig heeft. Gelukkig leren we dat schakelen al vroeg, als het goed is.
Ik herinner me hoe dol mijn oudste was op glijbanen. Amper een jaar oud trokken die prachtige rode en gele roetsjbanen, in de vele speeltuintjes die onze omgeving rijk was, haar enorm aan. Talloze keren zette ik haar bovenaan neer en trok dan gauw een sprintje om haar beneden weer op te vangen. [...] Lees verder
Ik ben mijn jongen kwijt
goud gaf ik voor geritsel
mijn nest zit me te wijd
Judith Herzberg (1934) [...] Lees verder
Kinderen hebben minder psychische problemen en doen het beter op school als hun ouders meer kennis van opvoeden hebben. Aldus René Diekstra, lector Hogeschool Den Haag, op 18 september in het debat ‘Opvoeden doe je zo’ in Nijmegen. In opdracht van de gemeente Den Haag heeft Diekstra een canon ontwikkeld met informatie over 58 thema’s die relevant zijn voor de opvoeding. De informatie stoelt op wetenschappelijk onderzoek en wordt op 2 oktober in Den Haag gepresenteerd. Ouders kunnen de canon vanaf dan op een website raadplegen en toetsen hoe het staat met hun kennis over opvoeden. Volgens het Verdrag van de Rechten van het Kind, zo stelt Diekstra, hebben kinderen recht op deskundige opvoeders. In Nederland is wel veel opgroei- en opvoedinformatie beschikbaar, maar meestal is het onduidelijk wat de kwaliteit van die informatie is. [...] Lees verder
‘Mama’, gilt mijn jongste dochter naar beneden (de buren zijn hopelijk al wakker), ‘mama, wat past er bij mijn rose rok?’ Tegenwoordig passen alle kleuren bij elkaar zeggen ze, maar ik ben nog grootgebracht met het idee dat rood en oranje vloekt. Ik roep behulpzaam terug; ‘rood, blauw, paars, wit kan ook, eigenlijk passen alle t-shirts die je hebt er wel bij.’ Hadden we niet afgesproken dat we niet naar elkaar schreeuwen in huis? Nou ja, laat maar even zo. Ondertussen probeert de oudste mij duidelijk te maken dat ‘iedereen’ uit haar klas op vrijdag een koek mee naar school krijgt in plaats van een boterham. Of zij dat voortaan ook mag? Ik heb geen koek in huis dus kom ik er nu gemakkelijk vanaf maar volgende week is die kwestie er natuurlijk opnieuw. [...] Lees verder
Recente reacties