Chinees spreekwoord

Denk je aan een jaar, stop dan zaden in de grond. Denk je aan tien jaar, plant dan een boom. Denk je aan een eeuw, breng dan een kind groot. [...] Lees verder

7 november 2011: Autismecafé Kampen

Ook in Kampen is een autismecafé gestart, wat goed! De avond waarop ik te gast ben staat het thema ‘Vakanties en feestdagen’ centraal. Daar kan ik wel een en ander over vertellen weet iedereen die IJskastmoeder gelezen heeft ;-) Kijk voor meer informatie op www.autismecafe.nl [...] Lees verder

Studium Generale Utrecht – lezingencyclus Boos

Boosheid hoort bij samenleven. Maar omgaan met boosheid is niet gemakkelijk. In gesprekken met ouders merk ik dat boosheid – en de bijbehorende onaangename emoties die dat oproept – nauwelijks verdragen wordt. Daarin is nog een lange weg te gaan. Ik ben heel benieuwd of deze lezingencyclus daar op ingaat of dat het weer allemaal gericht is op ‘het kind’ en ‘beheersen’.

Acht woensdagavonden vanaf 14 september, van 20.00 – 21.30 in het Academiegebouw op het Domplein in Utrecht. Alle lezingen in de serie zijn na afloop terug te kijken via de website van Studium Generale.

14 sep 2011 Agressie, opvoeding en ontwikkeling – prof. dr. W. Koops
21 sep 2011 Het kinderpsychiatrisch perspectief – prof. dr. W. Matthys
28 sep 2011 Welke kinderen worden agressief en waarom – prof. [...] Lees verder

7 oktober 2011: Hogeschool Leiden

Gevraagd worden is leuk, teruggevraagd worden nog leuker. In samenwerking met Katie Lee Weille, lector ouderschap & ouderbegeleiding, verzorgt ‘IJskastmoeder’ opnieuw gastlessen in een minor voor de studenten van de Hogeschool Leiden. [...] Lees verder

Jiddish

Mijn vader zong de liedjes
die zijn moeder vroeger zong
later voor mij, die ze half verstond.

Ik zing dezelfde woorden weer
heimwee fladdert in mijn keel
heimwee naar wat ik heb.

Zing voor mijn kinderen
wat ik zelf niet versta
zodat zij later, later?

Voor de rozen verwelkt zijn
drinken wij al het bloemenwater.

Verdrietige intieme taal
het spijt me dat je in dit hoofd
verschrompelde.
Het heeft je niet meer nodig
maar het mist je wel.

Judith Herzberg (1934)
uit: Beemdgras (1968) [...] Lees verder

Van muggen en olifanten

‘Auw!’ Ik schuif de papieren uit de envelop en snij me aan de rand. Vlak naast mijn nagel moet ergens een miniscuul wondje zitten, ik zie niks maar voel des te meer. Negeren dan maar, en ik ga door met het bekijken van de post. De hele dag ergert dat papiersneetje me, op de gekste momenten schrijnt dat onzichtbare wondje wonderlijk fel. Ik vind mezelf een watje, een dikke vette aansteller en geen haar op mijn hoofd die een pleister overweegt. Kom op, er zijn ergere dingen, wat moeten mensen die echte pijn hebben niet van me denken. Maar lastig is het wel, zeurt het duveltje in mijn kop als voor de zoveelste keer die dag mijn gekwetste vinger protesteert omdat ik onnadenkend mijn handschoenen aandoe waardoor het losgeraakte velletje opstroopt en een plaatselijke pijnscheut mij opnieuw herinnert aan het onhandig openmaken van de post die morgen. [...] Lees verder

Lectoraat Ouderschap & Ouderbegeleiding

In januari sprak Katie Lee Weille haar lectorale rede ‘Making sense of parenthood’ uit aan de Hogeschool Leiden. Ouderschap, zo zegt ze, is de meest ingrijpende psychologische ontwikkeling die we meemaken na de kindertijd. Het is een levensfase die nooit overgaat, ook niet wanneer de opvoeding ‘klaar’ is. Wat weten we van deze ontwikkeling, en wat maakt verdere onderzoek hierover noodzakelijk? Dat is de kern van het lectoraat van Katie Lee Weille, kennis ontwikkelen over ouderschap. Als een op de 20 kinderen slachtoffer is van kindermishandeling, waarom doen de andere 19 ouderparen of ouders het dan goed? Dus: kijken naar wat goed gaat en naar de positieve kanten van ouderschap. Alleen op die manier kom je er achter wat ouders motiveert. [...] Lees verder

Het gebed | de grootouders

Drie maal per dag, naar vaste wetten,
nemen zij de eigen plaatsen in,
en gaan zich rond de tafel zetten;
van haat eendrachtig: het gezin.

De vader heeft het mes geslepen,
De kinderen wachten, wit en stil.
De moeder houdt haar bord omgrepen,
alsof zij het vergruizelen wil.

Een grauw: dan vouwen zij de handen,
de disgenoten in het huis:
van tafelrand tot tafelranden
geschikt tot een onzichtbaar kruis.

Ida Gerhardt (1905-1997)
uit: Het levend monogram (1973) [...] Lees verder