Toen mijn oudste moord en brand schreeuwde in de tummytub vroeg ik mij plots af ‘hoe vaak ga ik mijn kind eigenlijk in bad doen? Moet dat echt elke dag en waarom dan?’ Het was de eerste maar zeker niet de laatste keer dat ik voor een keuze werd gesteld die me confronteerde de oorsprong van mijn opvattingen te onderzoeken. Natuurlijk geven opvoedboeken een prettig houvast als je onzeker bent, of kun je de kunst afkijken van je eigen ouders maar soms dat botst met de praktijk. Omdat je het anders wil doen of omdat het niet werkt bij dat ene kind. Wat voor mij vanzelf spreekt wordt bovendien door mijn partner op een andere manier ingevuld, dat was een hele openbaring voor me.
Is het bijvoorbeeld belangrijk dat een kind luistert omdat de verhoudingen daarmee duidelijk zijn? Moet het omdat jij het vroeger ook moest? Of gaat het jou erom dat je op je kind kunt vertrouwen in levensbedreigende situaties zoals een drukke straat oversteken, de riem vastmaken in de auto en niet met vreemde mannen meegaan op straat als ze een snoepje beloven?
Is het voldoende als een kind kleren aantrekt die passen bij het seizoen, moeten de kleuren precies matchen, is “als ze maar schoon en heel zijn” je motto of moet het passend zijn bij mama’s handtasje?
Eet een kind gezond als het zijn bord leeg eet (dan weet ik tenminste wat er naar binnen is gegaan, dat moest ik zelf vroeger ook, zonde om weg te gooien zolang er nog kinderen honger lijden in de wereld, zo leren ze alles eten dat komt later goed van pas) of ben je al blij als er überhaupt dagelijks een paar happen groente en fruit ingaat (zolang ie goed groeit en lekker speelt vertrouw ik erop dat het goed gaat, ik weet nog hoe ik vroeger zelf tegen heug en meug mijn bord moest leegeten, ze leren pas genieten van eten als je het niet opdringt).
Plotseling moet ik denken aan een anekdote die de ronde deed in onze familie. Tante Riek sneed altijd de ‘kontjes’ van een rollade af voordat ze ‘m in de braadpan deed. Op een dag vroeg haar dochter ‘waarom doe je dat eigenlijk?’ En ze zei “dat hoort zo, zo deed mijn moeder dat ook altijd.” Haar dochter, die graag het naadje van de kous kende, vond het maar vreemd en deed navraag bij oma. ‘Oh ja, dat deed ik vroeger altijd omdat mijn braadpan te klein was’ antwoordde oma tot grote hilariteit van haar kleindochter.
Waarmee maar gezegd is; het kan geen kwaad om af en toe je ideeën over hoe het hoort onder de loep te nemen…
En ik zweer je, ook al mocht dat vroeger nooit van mijn ouders, zweren, dat ik nog nooit tegen mijn zoon gezegd heb: Omdat ik het zeg!
Hihi, het is zo grappig, ik had allerlei ideeën over hoe een kind groot te brengen, voordat mijn zoon er was. In de praktijk loopt het heel anders.
Reactie is geredigeerd
Ik vind die anekdote niet alleen geweldig en hilarisch, het plaatje is ook een mooie metafoor voor te knellende en strak aangebrachte opvattingen en ideeën….
Hertelijke groet, Coby
Reactie is geredigeerd
Jaah, die dingen die geen wetten mogen zijn en het toch worden. Mooi geschreven en erg grappig.
Ha ha, ik vond het gelijk na de bevalling nergens voor nodig om het kind elke dag in bad te doen, TOT ik erachter kwam dat mijn zoon na dat badje een heel goed en lang middagdutje deed. Ik zag opeens het belang (mijn belang) van dagelijks badderen in.
En dat bord leeg moeten eten……. bestaat dat nog? Ik heb nooit begrepen wat je daar nu voor positiefs mee bereikt.
Ik heb er wel een variant op bedacht. Het bord hoefde nooit leeg. Maar ik liet het bord tot ±21:30 op tafel staan mochten ze uit bed komen omdat ze zooo’n honger hadden….. en soms werd het dan alsnog opgegeten.
Geweldig de anekdote over de kontjes van de rollade
Reactie is geredigeerd
dag Thera, ik schat zo in dat het bij Kylian ook niet zou werken om te zeggen ‘omdat ik het zeg’ ;-) Zweren, vloeken, met je lepel eten – we krijgen ongemerkt zoveel ge/verboden mee ingebakken dat het tijd kost om je eigen vorm te vinden. Kwestie van continu bijsturen.
dag Coby, een beeld zegt soms meer dan 1000 woorden, ik had het zelf nog niet opgemerkt, mooi gezien!
dag zintuigen, welkom hier. Voor jou geldt des te meer dat je ‘in den vreemde’ geconfronteerd wordt met je overtuigingen. Hoe ga jij daar mee om?
dag Karin, je had blijkbaar meteen een goed vertrouwen in je eigen oordeelsvermogen, dat is mooi. Toch zijn er meer wegen die naar Rome leiden, zoals er vele ideeën zijn over al dan niet je bord leeg eten. Ik denk echter niet dat het ene idee persé beter is dan het andere. Durf jij er ook zo naar te kijken?
Meestal ben ik het meer eens met de manieren waarop men kinderen hier toch meer manieren aanleert dan in Nederland. Stukken minder materialisme ook, hoewel dat helaas ook hier aan het oprukken is. Waar ik moeite mee heb is de mate waarin jongens, nog steeds, voorgetrokken worden boven meisjes, en mateloos verwend worden, niks hoeven te doen in het huishouden en ga zo maar door. Ach ik kan nog wel vele zinnen door gaan, maar vooral zijn de verschillen voor mij dat wat wonen hier zo levendig en interessant maakt.
Reactie is geredigeerd
Van harte aanbevolen. Nadenken over je overtuigen, ook héél gezond voor mensen zonder kinderen like me, levert af en toe belangrijke inzichten op! ;-)
Dag metamama, maar jouw blog ga ik ook met veel plezier lezen! Ik had je nog niet ontdekt, maar je komt in mijn favorieten! Dankjewel.
Metamam, hahaha prachtig verhaal….maarrr ik ben al wat verder in het avontuur dat opvoeden heet… sommige dingen deed ik anders dan mijn moeder…maar ik weet nu (nu ik 1 puber heb en 1 puber af is) niet zeker of mijn moeder het toch niet beter heeft gedaan…
dag zintuigen, leuk dat je een inkijkje geeft in de verschillen die je waarneemt. Een omgeving kan erg ondersteunend werken, in jouw geval voor het aanleren van manieren en minder materialisme, nu maar hopen dat je jongetje zich van de rest minder aantrekt ;-)
dag sandra, wees altijd welkom!
dag mevrouw, u ook
dag Gala, maar je moet ook niet het kind met het badwater weggooien, hadden ze je dat er niet bij verteld?
@Janneke: Zoals Thera zegt: je zult als kind maar worden opgevoed door de onzin van je grootouders…
@Gala: tsja. Dat vraagt Bak Ellende zich ook af…
En de rest heb ik niet gelezen.
Dus de hilariteit mag ik morgen nog ontdekken…
Reactie is geredigeerd
Ps. Uw citaat was van Vasalis!
Metamam, mijn moeder voedde mij op maar zei niet hoe ik mijn kinderen moest opvoeden, ze heeft me mijn eigen fouten daarin laten maken…
Mijn moeder waarschuwde me ook altijd niet in te gaan op mannen met smoesjes….maar het gevaar kwam niet van buiten het kwam van binnenuit, een aangetrouwde oom vond het nodig mij als volwassene te zien, maar ik was pas negen……….gelukkig werd ik met elf ongesteld dat werkte ook geestelijk, ik schold en vocht hem weg!
Leuk stukje en leuke en leerzame anekdote.
groet Luuk
Die geweldige anekdote ga ik ongetwijfeld misbruiken als ik mijn punt een keer wil duidelijk maken. Ik vraag uw pardon :-)
IJzersterk vind ik de aanvulling in je eigen reactie. “Ik denk echter niet dat het ene idee persé beter is dan het andere. Durf jij er ook zo naar te kijken?” Het verwoordt precies wat ik ook al vaker gezegd heb: er zijn geen universele kinderen en geen universele ouders. Daarmee wordt iedere relatie tussen ouder en kind uniek en die kun je dus ook beter niet universeel benaderen. Je eigen ideeën regelmatig onder de loep nemen kost lef, tijd en energie, maar het is het waard.
Je zou al die uitspraken en gewoonten op moeten schrijven. Geweldig, kan nooit meer normaal naar een rollade kijken.