‘Mama, ik vind dit niet leuk’, een gloeiend hoopje mens ligt tegen me aan te branden. Mijn oudste dochter is geveld door de griep. In de krant staat dat er zoveel mensen ziek zijn, dat je van een epidemie kunt spreken. Als je dat leest is het toch heel anders dan wanneer het zich in je huis afspeelt. Rosa hangt verlept in de kussens en meer dan gekreun, gesteun en onnavolgbaar ge-ijl komt er niet uit. Echt ziek dus. Niet schoolziek of een dagje aanklooien met een extra DVD, maar de vinger aan de pols houden of de temperatuur niet te ver oploopt en kijken of er af en toe een slokje in wil gaan.
Ik nestel me met een boek en de koffie op de bank. Diep van binnen welt een enorme geduld in mij op. Ik word volslagen rustig. Er zijn. Dichtbij blijven om het angstige ijlen te dempen, om te laten voelen dat ik er ben als ze me nodig heeft. Moeder zijn is soms zo simpel.
schilderij: Paula Modersohn-Becker Museum
Een collega van mij trok altijd natte sokken aan als ze koorts had. Ik heb het zelf nooit geprobeerd, maar zij zwoor erbij omdat dat de temperatuur in je lichaam sterk laat dalen. Er zit wel iets in denk ik: als je koude voeten hebt, heb je het meestal helemaal koud.
Koortssokjes, jazeker, heb ik ook wel ’s gedaan toen ze kleiner waren en de temperatuur voorbij de 40 ging. Natte katoenen sokken en daar droge wollen sokken overheen. Perfecte remedie om het lijf af te laten koelen. Maar koorts heeft natuurlijk ook een hele goede functie dus ik kijk ’t nog even aan ;-) Enne, tijm, ook prima spul!
Ontroerend !
Enne, beterschap.
Mooi schilderij en ook met je woorden en gevoel “schilder” je mooi je moedergevoel.
Beterschap!
Hartelijke groet, Coby
Zonder meer een innemende bijdrage.
Goed uitzieken en dan weer snel beter!
Groet.
Kort en duidelijk en ook voor een man herkenbaar. Als ze koortsig is mijn dochter is ze hangerig en poezelig en lief.
dag Zusenzo, vandaag is de ergste gloei eraf, nog steeds wel een ziek en heel mellow meisje (met dito mellow moeder, wat een oerinstincten komen er boven in zo’n situatie)
dag Coby, liep met google-afbeeldingenzoeker pardoes tegen dit schilderij aan, hoop het een keer in ’t echt te zien en het maakt me nieuwsgierig naar meer van deze dame, mooi hè
dag Hiraeth, met dank aan de griep dan maar weer ;-) Die laatste uitziekdagen van een kind, daar kijk ik als moeder dan weer minder naar uit…
dag Rene, hij/zij, vader/moeder – uiteraard!
Lieve Janneke,
Nu moet ik toch even reageren op zo’n lief stukje van je.
Bij het lezen ervan moest ik denken aan de keer dat jij ook zo ziek was dat je niet aanspreekbaar was.Je zou op kamp met de jeugd maar merkte niet eens dat de dag daar was.
Ik vond het doodeng.
Ja dat oerinstinkt is herkenbaar je weet niet wat te doen om de last van zo ziek zijn te verlichten.Inderdaad dicht bij blijven,goed gedaan hoor meisie.Liefs Mama
Mooi Metamama…
Hoi Metamama, wat een goed blog heb je! Goed onderwerp!
groet,koen