Voor Balans Magazine, het tijdschrift van oudervereniging Balans, interview ik in de rubriek Onder Ouders professionals over hun eigen ouderschap. De aftrap voor deze nieuwe rubriek is met Marc Dullaert, voormalig Kinderombudsman en aanjager van het Thuiszitterspact.
Twee universitaire studies, maar als opvoeder weet je van toeten noch blazen
‘Toen mijn vrouw en ik gingen samenwonen, studeerden we allebei in Leuven. We waren amper twintig, het is echt al lang geleden. Eerst vijf jaar studeren en daarna ging Inge aan het werk als journalist en ik aan de slag bij wat toen nog Foster Parents Plan heette. Het was echt onze sturm-und-drangperiode, volop aan het werk en bouwen aan een betere wereld. Toen we begin dertig waren, begon Inge over kinderen en dat leek me geweldig. Ik heb het geluk dat ik zelf uit een warm nest kom. Ik kon me voorstellen dat het fijn was om een gezin te hebben. Eerlijk gezegd zijn we, of ik in elk geval, er vrij onnadenkend aan begonnen. Dat is best gek hè, want je moet voor alles eerst een opleiding volgen, maar bij kinderen is dat blijkbaar niet nodig. We werkten allebei en verdeelden de taken zo’n beetje gelijk, maar omdat Inge zzp’er was en ik meer gebonden was aan vaste uren in een baan, groeide het geleidelijk zo dat zij meer voor de kinderen zorgde dan ik. Heel traditioneel. Zij was er gewoon veel handiger in om werk en zorg met elkaar te combineren. Ik zeg niet dat het goed of slecht was, maar dat was gewoon hoe het gebeurde.’
Recente reacties