Als ze ‘s middag thuiskomt in de druilerige regen
en ze laat d’r fiets gewoon maar vallen in de heg.
Ze smijt haar boeken in een hoek, en schopt ertegen
dan weet ik al genoeg maar ik kijk wel uit met wat ik zeg.
Hij heeft het uitgemaakt
Ik heb het aan zien komen
O, de eerste keer doet dat verschrikkelijk veel pijn!
Midden in de winter notabene, nu alle kleuren zijn verdwenen
nu de zon maar niet wil schijnen en het eeuwig donker lijkt.
Als ik het kon schoof ik de hemel voor je open.
Ik floot het fluitekruid zo uit de natte klei.
Ik haalde de kou uit de lucht,
ik joeg de winter op de vlucht,
ik zette een koe in de wei en inene was het mei
en je verdriet was dan vergeten
en voorbij.
Als ik later thee wil komen brengen op d’r kamer,
roept ze door de deur ‘Ik hoef niks, laat me nou met rust!’
Wat vroeger met een pleister en een kus of een snoepje was verholpen
daar helpt nu geen lieve moeder meer
Dat is voorlopig niet gesust
Als het ik het kon blies ik die grijze zooi aan flarden.
Ik haalde vogels uit het zuiden voor je terug.
Ik pleurde een ei in een nest en ik zei ‘Kom op je doet je best maar,
we moeten lente hebben en een beetje vlug!’
Na elke winter is er altijd weer een lente,
het is in de eeuwigheid nog nooit anders gegaan.
De eerste merel die fluit, de eerste knoppen schieten uit.
En ook al geloof je me niet,
opeens verdwijnt je verdriet.
Het is in de eeuwigheid nog nooit anders gegaan.
D’r komen zoveel nieuwe lentes,
zoveel nieuwe zomers ,
en zoveel nieuwe liefdes voor je aan.
Tekst&Muziek Brigitte Kaandorp, uit de show Zó
Wie zingt dit? En ja, de eerste liefde, maar de pijn gaat nooit helemaal weg. Ergens blijft er een stukje gebroken hart achter. En daar worden we ooit sterker van, misschien…
dag Thera, oeps vergeten de credits erbij te zetten, aangepast nu. Brigitte Kaandorp dus. Voor mij gaat dit lied ook over hoe je kinderen voor alle soorten moeilijkheden zou willen behoeden, hoe je al je kracht en macht zou willen inschakelen om de zon in hun leven te laten schijnen maar hoe je tegelijkertijd daar niet toe in staat bent omdat ze het leven moeten leven. Prachtig verklankt ook in de muziek die meandert van mineur naar majeur, mooi gebruik van dissonanten en open samenklanken die mooi en kaal tegelijk klinken. Pff, ik ben er echt door gegrepen, dat is duidelijk ;-)
Ja dat dacht ik ook al; wie het zingt.
Helaas was ik bij de eerste liefde zelf de boosdoener, maar dat was net zo goed heel moeilijk.
Zingend door het leven gaat soms beter dan ouwhoeren. Mooi blog.
Groet Robert
Mooi lied, de tekst is raak en zij weet ook waar ze over zingt.
Het gaat hoe dan ook over liefde…
Hartelijke groet, Coby
Brigitte kan (klein) menselijk leed zo prachtig verwoorden.
prachtig! en zo waar!
Alleen moeders met dochters kunnen dit ‘voelen’.
Haar show gezien op TV. Wat een vakvrouw en wat een opbouw in haar programma.
Ook haar liedje over die grote blote man met wortelen en prei, zo lief en subtiele humor.
Ik heb samen met mijn moeder dit nummer gehoord toen we naar show Zó keken. Het raakte ons allebei. Mij nu ik het hoor weer. Heb een over het algemeen een vreselijke hekel aan Nederlandstalige liedjes, maar de nummers van Brigitte Kaandorp zijn een uitzondering op de regel.
PS Zou ik dit nummer kunnen downloaden?
PS PS Ik ben het met Ingrid eens. ‘Grote blote man’ is ook geweldig. Heel grappig.
inderdaad een prachtlied.
groet van koen
hey Janneke, ik zag het artikel ‘praktijk’ in het tijdschrift pedagogiek waar ik op ben geabonneerd. Goed hoor, een heldere uiteenzetting. Complimenbten je doet goed werk!
hartelijke groet,
koen