Na lang heen en weer gepraat zijn we er uit, we gaan samen in zee. Spannend, een hele nieuwe klus op een voor mij onbekend terrein. Ik denk wel dat ik het kan maar ik heb het nog nooit eerder gedaan. Voor de ander is ook nieuw dus het wordt samen pionieren. Of ik nog wel even een offerte wil maken? Ja natuurlijk, dat hoort er ook bij. Hoe schat ik in hoeveel tijd het me gaat kosten? Of moet ik aan de andere kant beginnen; hoeveel uur heb ik nog over om erin te steken? Maar kom ik daar dan mee uit? Zou het mogelijk zijn om het on the fly bij te stellen of zit ik vast aan de geraamde uren? Misschien kost het in het begin meer tijd en later minder. Of andersom? Als ik dat over het hele project uitmiddel zit ik het ene moment te krap in mijn tijd en dan weer te ruim. Misschien is het seizoen ook nog wel van invloed? Ik onderzoek maar wat variabelen…
Op alle time-managementcursussen en bij elke startersbijeenkomst voor beginnende ondernemers wordt het belang van een reële tijdinschatting erin gehamerd. En hou daarbij ook rekening met de zogenaamde indirecte niet declarabele uren. Zorg bovendien voor afwisseling want eenzijdigheid leidt tot minder productiviteit. Waarvan akte. Nu over naar de werkvloer van ouders. Hoe schatten zij in hun tijd te verdelen? “We zien wel, dat kunnen we nu toch nog niet weten?”, zeggen de meeste ouders in spe als ze de klus net binnen hebben gehaald en een vermoeden van de startdatum hebben. Ze gaan gewoon allebei – al dan niet tijdelijk – een dag minder werken en dan moet het lukken, toch?
Hoe zou je een urenofferte voor je gezin kunnen maken? De meeste mensen starten een gezin met een compagnon, dat maakt de taakverdeling eenvoudiger maar het vergt wel enige afstemming.
* Ik werk x uur,
* ik heb y tijd nodig voor ontspanning,
* met/zonder werkster kost het huishouden me z,
* familie en vrienden zie ik graag eens in de zoveel tijd
* dan hou ik — over om voor de kinderen te zorgen.
De partner doet dezelfde rekensom en dan maar kijken of het past. Als het niet past weeg je af hoeveel externe hulp je inschakelt en of dat past bij jou, de kinderen, jullie portomonnee en je idealen. Dat kan overigens anders uitpakken na verloop van tijd. Dan is het tijd om opnieuw te wikken en wegen hoe je de balans in evenwicht krijgt.
Te ingewikkeld? Je kunt ook aan de andere kant beginnen; kinderen zijn er 7 dagen in de week, 24 uur per dag. Als je dat deelt door 2 – of een ander getal naar draagkracht – blijft over wat elke ouder te besteden heeft aan andere zaken en moet je het samen eens worden in hoeveel uren er hoeveel geld verdiend moet worden. Te zakelijk? Als je aan een nieuwe baan begint schat je in of je de klus kan klaren met de uren die je ervoor krijgt en of het loon in verhouding staat tot de gevraagde verantwoordelijkheid. Het scheelt frustratie en ergernis als je verwachting overeenkomt met de werkelijkheid. Je voldoening is bovendien groter en de kwaliteit van je werk is hoger als uren, werk en beloning met elkaar in evenwicht zijn. Zou dat thuis echt anders zijn?
Pfff, ik kan nog wat van je leren. :-)
Kom maar langs!
poeh! Nou thuis is het zeker anders. Kinderen worden ziek en hebben opeens veel meer zorg nodig, apparatuur gaat stuk, je moet wachten op een loodgieter, je wordt zelf ziek of je partner vertrekt…. enzovoort… Het was soms wekelijks bijstellen.
Bijstellen doe ik op mijn werk ook maar na 8 uur draag ik het toch echt over.:)
Op je werk is er natuurlijk ook wel eens een collega ziek, een apparaat stuk of een dokter vertraagd maar kun je inderdaad terugvallen op je collega’s. Dat is een groot verschil met thuis waar je je niet zo snel kunt ziekmelden of een dagje vrij nemen ;-) Ruim plannen dus, die tijd voor thuis – als je in staat bent de omstandigheden naar je hand te zetten…
Wat een vinding, de gezinsofferte. Het handvest om te onderhandelen aan de keukentafel! ;)
En bovendien een reality check van jewelste.
Word al moe als ik er aan denk.
Gelukkig heeft mijn kamerplant alleen maar een beetje water nodig.
Oeps, ik bedenk me ineens… even de gieter vullen : )
MetaMama, een ruime post ‘onvoorzien’ noem ik dat ook wel eens:)
dag Sandra, het werkt inderdaad beter als je niet met je hele hebben en houwen de onderhandelingen in gaat. We kunnen op de ouderlijke werkvloer nog veel leren van het bedrijfsleven, misschien ben je ook gecharmeerd van het https://www.volkskrantblog.nl/bericht/205904, het persoonlijk ouderschaps plan ;-)
dag zusenzo, jouw ‘klanten’ kunnen er anders ook wat van, ik denk dat je thuis moeier wordt als je er niet over nadenkt…
dag Zoë, precies! Onervaren offreerders wordt geadviseerd minimaal 10-20% onvoorzien te rekenen – al dan niet verstopt in de algemene posten.