Uit het onderzoek Naar een canon van opvoeding, uitgevoerd onder leiding van hoogleraar psychologie René Diekstra, blijkt dat we nog veel te leren hebben. De 1000 ondervraagde Hagenaars geven gemiddeld op 32 van de 58 ‘canon’vragen het goede antwoord. Dit betekent ook dat ze gemiddeld 44% van de vragen niet correct weten te beantwoorden. “Een resultaat dat wijst op aanzienlijke ruimte voor vergroting van kennis en begrip van ontwikkeling en opvoeding” zoals het rapport zo mooi zegt. Binnenkort krijgen ook leerkrachten en hulpverleners in de jeugdzorg vragen over opvoeding voorgelegd. Ik ben nu al nieuwsgierig naar hoe die groep het er vanaf brengt. Doel is in de loop van 2009 een Canon van Opvoeding samen te stellen, een soort vademecum dat ouders en opvoeders kunnen raadplegen.
De Volkskrant vraagt Diekstra of de overheid ouders straks gaat voorschrijven hoe ze moeten opvoeden (flauwe vraag) waarop Diekstra antwoordt: ‘Als je mensen gaat verplichten, organiseer je weerstand. Dat werkt niet. We willen wel duidelijk maken dat opvoeden niet simpel een kwestie is van intuïtie. Je kunt ook vol goede bedoelingen fouten maken. Ouders die meer begrijpen van de ontwikkeling van hun kind, hebben daar ook een positievere invloed op. Ik hoop op een toekomst waarin alle ouders zich moreel verplicht voelen zich goed voor te bereiden op het ouderschap.’ (mooi antwoord)
Zie ook de website www.opvoedingscanon.nl en vul zelf de vragenlijst in als je durft…
Ga ‘m even invullen. Ik kan waarschijnlijk helemaal niet opvoeden, ik weet namelijk alleen hoe je opvoedt als je kind Asperger heeft. Dat gaat net even anders….
Hahaha Lisette, fijn gevoel voor humor heb je ;-) Ik moet ‘m ook nog gaan invullen maar eerst wachten de kindjes op eten…
44 goed. Een enkele vraag wist ik echt niet wegens de Asperger van mijn zoon, hihi.
(Overigens vind ik het etiketterend dat gesteld wordt dat wie mishandeld is als kind zelf later eerder agressief doet tegen een kind. Kan statistisch best, maar er bestaat ook nog zoiets als aan jezelf werken voordat je aan een kind begint, en dus komt dat cru over. Ik ben zelf overigens nooit mishandeld).
Aangezien ik mijn kleinkinderen op bezoek krijg vond ik het ook goed om de test te doen. Ik had er 41 van de 58 goed. Dus het kan beter. :) Goed dit soort testen, want je leert er meteen van.
44 goed. Ik wist bij voorbaat al dat ik een paar foute antwoorden gaf. Ik geef namelijk wel eens een tik en dat is taboe in opvoedland. Ik doe het niet als straf maar om het begrip bij te brengen dat sommige handelingen pijn doen. Knijpen, bijten, slaan. Mijn zoontje van anderhalf deed het zonder veel besef en doet het nu veel minder.
Het zoontje van vrienden gaf mij eens een keiharde klap op mijn hoofd. 7 jaar. Ik wees hem terecht en gaf hem eenzelfde klap terug. Daarna waren we goede vrienden.
Zijn ouders opa en oma stonden erbij en keken ernaar. Hij scheen dat bij hen vaker te doen. Zij deden dan niets. Negeerden het gedrag wat volgens mij de jongen nog ongelukkiger maakt.
Wat een giga denkfout maakt Diekstra. Ouders en kinderen voeden elkaar op, dat ten eerste. Verder is hij even vergeten dat in de intieme relatie die ouders en kinderen met elkaar hebben, liefde belangrijker is dan het maken van fouten. In de professionele relatie die leraren, gezinsvoogden of andere beroepspersonen hebben met kinderen de zorgvuldigheid, het voorkomen van fouten, zo belangrijk is, juist omdat de liefde ontbreekt.
Ik heb ook de test gemaakt. Wat een slechte test, ik kende de wenselijk antwoorden wel, maar ik was het daar niet mee eens.
Hoe hard moet een kind gillen voordat het aandacht krijgt, was een van mijn overwegingen.
Bij de pubers was ik het absoluut niet eens met de antwoorden mbt schoolprestaties. Daar zijn zoveel factoren aanwezig, dat het eerlijker is om “weet niet” in te vullen.
En dan de vragen over de ontwikkeling van een baby. Het juiste antwoord kent een schaal, bijvoorbeeld tussen de 8 en 12 maanden is het normaal. Maar er mocht maar 1 antwoord gegeven worden, waardoor het een kwestie van gokken werd voor diegenen die niet dr. Spock bij de hand hadden.
Het zou dan ook wel tijd worden om die hiaten eens op te gaan vullen. Of opvoeden onderdeel van de opvoeding te maken.
Merk dat mijn eerste reactie op het nieuws van deze canon niet onverdeeld positief is. Heb vooral veel vragen. Ga echter eerst de vragenlijst doen.
Onhandig van de vragenlijst is dat er niet expliciet bij staat dat het vragen en antwoorden zijn die gebaseerd zijn op wetenschappelijk onderzoek. Juist en onjuist zijn dus geen waardeoordelen maar onderzoeksresultaten. ‘Wat vindt u’ is dus eigenlijk een incorrecte vraag want het gaat niet om wat ík vind maar of ik weet wat het wetenschappelijk bewijs is. Dat zou volgens mij een hoop onrust schelen.
Dit onderzoek richt zich nu in eerste instantie op het zicht krijgen op het gemiddelde kennisniveau over opvoeden. Vervolgens gaan ze bedenken hoe je de beschikbare kennis kunt overdragen.
Belangrijke vaardigheden voor het leren kiezen zijn vaardigheden om informatie op te doen. Dat kan zijn door te kijken, te experimenteren, te praten, of door informatie te halen uit allerlei bronnen.
Waar het vervolgens om draait, volgens mij, is hoe meer feitenkennis bijdraagt aan (beter?) opvoedgedrag. Om goede keuzes te kunnen maken als ouder moet je kennis hebben van ontwikkelingspsychologie en pedagogie, maar vooral van jezelf. Je moet namelijk jezelf goed kennen om te weten welke keuzes bij jou het beste passen.
Reactie is geredigeerd
Duidelijke toelichting, Metamama. Alle gekheid op een stokje, ik heb toch even aan de organisatie doorgegeven dat als ik bepaalde dingen niet weet, dat dat niet komt omdat ik te weinig ervaring als moeder heb ;-). Sommige dingen die je niet weet weten de meesten wel, en kunnen zelfs overkomen alsof ik de hele opvoeding 24 uur per dag uitbesteed…(grapje hoor, met een kern van waarheid).
CORRECTIE. Sommige dingen die ik niet weet weten de meeste ouders wel…
moet het zijn.
Ik kon het niet laten… ik heb m gedaan… 40 vragen goed. Maar ik ben het (samen met Elsje) niet eens met de vragen! Opvoeden doe je toch ook vaak op ‘gevoel’ en volgens mij valt het over het algemeen met de Nederlandse kinderen best mee, dus doen we het met z’n allen niet echt slecht. En traumaatjes leveren weer mooie schrijvers op!
Bedankt! Was een leuk logje!
leuke log Metamam, heb de test niet gedaan, doe ‘m ook niet, mijn kinderen zullen me over een aantal jaar duidelijk laten weten wat ze nu echt van mij als opvoeder vonden/vinden