On children

[sc_embed_player fileurl="https://www.metamama.nl/mp3/sweet honey in the rock - on children.mp3"] Your children are not your children. They are the sons and daughters of Life's longing for itself. They come through you but they are not from you, and though they are with you, they belong not to you. [...] Lees verder

Vanaf de maan

‘Lieve dagboek. Vandaag was het een normaal schooldag. Alleen dat ik met Tom gespeelt hep. IJgenlijk is hij mijn vriend niet.’ Mijn dochter van zeven laat me haar dagboek zien. Ze is gewoon in een schriftje begonnen en hanteert de klassieke wetten die blijkbaar in ons gebakken zitten, als je er gevoelig voor bent. Helemaal zelf uitgevonden. Waarom ontroert me dat zo? Ik ben natuurlijk apetrots om een schrijfster in huis te hebben, maar dat is het niet. Het raakt me dat ze al zo jong in staat is de dag te spiegelen. In een flits zit ik zelf weer achter mijn bureautje met mijn langwerpige groene dagboek (met slot uiteraard), te zweten op zal ik nou recht of zal ik nou schuin schrijven. [...] Lees verder

Men moet geduld hebben

Men moet geduld hebben
met het onopgeloste in het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben,
als ontoegankelijke ruimtes,
als boeken,
geschreven in volkomen onbekende taal.

Wanneer men die vragen leeft,
leeft men misschien geleidelijk,
zonder het te merken,
op een ongewone dag
binnen in het antwoord.

Rainer Maria Rilke (1875-1926) [...] Lees verder

Uitvinden

Ook al worden er boeken vol geschreven over hoe kinderen zich ontwikkelen en wat ze nodig hebben, het is toch uitvinden hoe je dat als ouder in de praktijk uitvoert. Ik weet nog hoe trots ik was dat mijn oudste meteen goed  bij me begon te drinken. Dat hielp enorm om zelfvertrouwen te krijgen in mijn onwennige nieuwe taak als moeder. Toen de kraamverzorgster echter na zes dagen zei dat het nu toch wel echt tijd werd om haar op een strakker voedingsschema te zetten was ik totaal ontredderd. Want hoe doe je dat dan? Ze gaf er geen handleiding bij dus ik rommelde wat aan, hield het gehuil tussendoor soms wel en soms niet uit (oh, slecht-slecht-slecht want ik zou toch consequent zijn) en na een paar weken schoof het op zijn plek. [...] Lees verder

P.O.P.

De meeste ouders ‘doen toch hun best’, maar zijn ze daarmee klaar? Pikken we het als een spits meer aandacht voor de madeliefjes op het veld heeft dan voor het doel? Of als de kersverse secretaresse haar typmachine met hamertjes mee naar kantoor neemt omdat ze het zo nou eenmaal geleerd heeft vroeger? Gaat de leerkracht die dagelijks strafwerk geeft aan kleuters vrijuit? Waarschijnlijk niet. Als werknemer dien je je bij te scholen als je tekortschiet in je functie. En omdat de tendens een leven lang leren om bij te blijven is, schuift een beetje personeelsafdeling je bij het ondertekenen van je contract meteen een P.O.P. onder neus. Het Persoonlijk Ontwikkelings Plan. Want werkgevers willen graag medewerkers die zich blijven ontwikkelen. [...] Lees verder

Moeders spelen een belangrijke rol in de mate waarin vaders betrokken zijn bij de zorg voor hun kinderen

Metamama schreef geheel onbekend met het onderzoek al eens een stukje op haar weblog over dit onderwerp. Nu blijkt uit een Amerikaans onderzoek met 97 stellen dat vaders inderdaad veel meer betrokken zijn bij de dagelijkse zorg van hun kinderen als ze actief aangemoedigd worden door hun vrouw of partner. Bij het onderzoek is rekening gehouden met factoren als de standpunten over de rol van de vader, de relatie van de ouders onderling en de hoeveelheid uren die de moeder buitenhuis werkte. Ondanks deze factoren blijkt dat aanmoediging een belangrijke rol speelt.

Sleutelrol Vaders gaan zich weinig bemoeien met de opvoeding als de vrouw erg kritisch is over de opvoedmethoden van de man. Hoe de man ook zelf denkt over zijn bijdrage, de ideeën van de moeders zijn dan doorslaggevend. [...] Lees verder

Wassenaar

[sc_embed_player fileurl="https://www.metamama.nl/mp3/theo nijland - wassenaar.mp3"] Ik ben niet uit een vrouw geboren maar uit een mevrouw uit Wassenaar, die wel moet zijn geschrokken, toen ik iets meer dan een idee tussen haar oren bleek te zijn, een kind dat levend uit haar werd getrokken [...] Lees verder

Beginnen (2)

Om twintig voor negen verliet ik geruisloos het lichaam
Van moeder en keek ik ons aan.

Ik zag ons daar allemaal liggen en staan
In mijn eerste verblinding.

Ik hoorde ons allemaal aan als de stem
Van een schaar en ik voelde mijn aanvang
Verknipt.

Mijn bloedende navel bestreek het schreeuwende centrum
Van de wereld in deze kamer.

Ik kan uit mijn kamer van jullie niet weg.

Leonard Nolens (1947)
Uit de bundel ‘Een dichter in Antwerpen’ (2005)
 [...] Lees verder

Dit is een brief aan vaders en moeders.

Dit is een brief aan vaders en moeders.
Ik ben het kind.
Hou me vast en kijk naar me.
Til me op, zet me neer, laat me gaan.
Het kan mij niet schelen hoe u uw geld verdient
En of u succesvol bent.
Geld daar kun je snoep van kopen,
maar ik hoef geen dure koeken bij de chocolademelk.
Alleen maar een dropje op mijn knie als ik gevallen ben.
Alleen maar op schoot
En als ik op schoot zit, moet u niet altijd tv kijken.
En als u mij een verhaaltje vertelt,
ga dan op de rand van mijn bed zitten.
En zeg dat ik mijn ogen dicht mag doen.
En vraag me hoe het was vandaag want dat begrijp ik best. [...] Lees verder