Geduld

Wat groeien die kinderen toch hard, wat worden ze al groot, wat gaat de tijd toch snel. Allemaal waar natuurlijk. ‘Geniet er maar van, voor je het weet zijn ze groot’, kreeg ik te horen toen mijn oudste net geboren was. Maar niemand had het over de dagen dat de tijd kruipt en al het geduld dat je moet oefenen. Een baby van drie maanden die ‘nog’ niet doorslaapt, een klas die niet meteen lekker loopt als er een nieuwe juf voor staat, een peuterverkoudheid die langer dan een week duurt, een carrière die stokt omdat je minder bent gaat werken, een puber die dagelijks chagrijnig opstaat, boterhamtrommels die elke dag weer gevuld moeten worden met iets gezonds, de laatste drie films gemist in de bioscoop, luiers die volgepoept worden zodra ze verschoond zijn, een bevalling die niet opschiet, zitten wachten met het eten omdat ze na de voetbaltraining blijven nakletsen – kinderen grootbrengen vergt uithoudingsvermogen. Uithouden gaat ook over verduren, dragen, dulden, doorstaan en uitzingen. Door blijven ademen en aanvaarden dat processen tijd kosten hoort daar ook bij. Dat voelt onwennig. Misschien omdat het niet nodig lijkt in een snelle samenleving als de onze.

Groentetas
De groentetas heeft deze week groene kool en selderij. Met de winter breekt het wortel- en koolseizoen aan, mikpunt van spot voor de EKOhaters. Je kunt het ook zien als een oefening om de soms saaie realiteit van het dagelijkse bestaan te verslaan met je eigen creativiteit. Terwijl ik de groente was, snijdt en zachtjes gaar laat koken bedenk ik dat hele gangpaden in de supermarkt niet aan ons huishouden besteed zijn. Wonderlijke ontwikkeling. Kinderloos waren stoommaaltijden en pizza’s dagelijkse kost, sinds de kinderen keren we terug naar de basis van het voedsel. Het blijkt gezonder en een stuk goedkoper. Ik ontdek bovendien ‒ tot mijn eigen verrassing ‒ dat het rustgevender is dan snel-snel koken met pakjes en zakjes. Een moestuin is teveel gedoe, maar worteltjes schrappen vind ik wel een mindful klusje. Het helpt me bij het oefenen van mijn geduld. Waar ik ook profijt van heb bij andere uithoudingsuitdagingen. Ook al is het leven drukker ooit, van de kinderen leer ik steeds beter langzamer te leven.

Elastiek
Zonder terug te willen naar de postkoets of een nostalgisch zelfvoorzienend leven beveel ik iedereen  van harte aan de rek van hun elastiek te trainen. Het komt je op allerlei, vaak onverwachte, momenten van pas. Vandaag beginnen? Misschien eerst oefenen op een bos worteltjes? Wat helpt jou om vol te houden?

___________________

Geschreven voor SamenWijs, het ouder- en jeugdsteunpunt van Passenderwijs